بررسی علایم الکتروکاردیوگرافی بیماران می‌تواند به عنوان یک کلید رمزگذاری جهت دسترسی به سوابق پزشکیِ آنها به کار گرفته شود.
محققان بر این باورند که قلب کاربران می‌تواند کلید دستیابی به اطلاعات شخصی آنها باشد. به گفته آنان با بررسی فعالیت الکتریکی قلب می‌توان سوابق پزشکی بیماران را رمزگذاری نمود.
این باور وجود دارد که در آینده تمامی بیماران به تجهیزاتی قابل پوشیدن مجهز خواهند شد که داده‌های فیزیولوژیکی آنها را به صورت مداوم جمع‌آوری نموده و برای پزشک آنان ارسال می‌کند. با توجه به اینکه پیش از این نیز روند جمع‌آوری علایم الکتروکاردیوگرام (ECG) برای تشخیص‌های بالینی وجود داشته است، این سیستم می‌تواند مجددا از این داده‌ها در طول فرآیند انتقال استفاده نموده و به این ترتیب هزینه و توان محاسباتی مورد نیاز برای ایجاد کلید رمزگذاری از ابتدا را کاهش دهد.
Zhanpeng Jin، یکی از نویسندگان مقاله‌ای با عنوان احراز هویت مبتنی بر ECG و طرح رمزگذاری داده برای سیستم‌‌های سلامتِ الکترونیک عنوان کرد: تکنیک‌های پیشرفته‌ی زیادی برای رمزگذاری وجود دارد اما مشکل اینجاست که این تکنیک‌ها مبتنی بر برخی محاسبات پیچیده ریاضیاتی و ایجاد کلیدهای تصادفی (Random Keys) می‌باشند.
وی افزود: این تکنیک‌های رمزگذاری نمی‌توانند به طور مستقیم بر روی تجهیزات سیارِ پر استفاده و دستگاه‌های قابل پوشش به کار روند. در صورت استفاده از این روش‌های رمزگذاری در تجهیزات سیار، باتری آنها به سرعت از کار می‌افتد.
در هر صورت کاستی‌هایی نیز در این روش وجود دارد. وی در ادامه صحبت‌های خود بیان نمود: یکی از دلایل عمده برای عدم پذیرش رمزگذاری ECG در مقیاس وسیع آن است که این تکنولوژی عموما در مقایسه با سایر مقیاس‌های بیومتریک دارای حساسیت بیشتری نسبت به تغییرات بوده و در این زمینه آسیب‌پذیرتر می‌باشد. به عنوان مثال، فعالیت الکتریکی بدن بسته به عواملی مانند فعالیت بدنی و شرایط ذهنی تغییر می‌کند؛ هرچند عوامل ثابت دیگری مانند سن و وضعیت سلامتی نیز بر آن موثرند.
ECG را نمی‌توان به تنهایی برای احراز هویت بیومتریک به کار برد اما به عنوان یک روش ثانویه احراز هویت، از کارآیی بالایی برخوردار است.
با توجه به اینکه تکنولوژی رمزگذاری ECG پیش از این نیز وجود داشته، اما پذیرش آن مستلزم تمایل بیمار به استفاده از تجهیزات مربوطه و رضایت خاطر از ارسال مستمر اطلاعات بیولوژیکی او می‌باشد.
