افزایش پیچیدگی محافظت از دادهها با رشد تعداد ماشینهای مجازی
مجازیسازی سرور بهعنوان یکی از دگرگونسازترین تکنولوژیهای IT در دو دههی اخیر اثبات شده است. این تکنولوژی طریقهی آمادهسازی و نگهداری سرورها و برنامههای کاربردی را دچار تحول کرده و در همین حین با تسهیل یک زیرساخت IT منعطفتر و مقاومتر، مقادیر چشمگیری از سختی های کسبوکار را کم کرده است. امروزه دیدن اینکه شرکتها 80 الی 90 درصد و گاهی اوقات تا 100 درصد بارِکاری برنامههای کاربردی خود را بر روی زیرساخت مجازی پیادهسازی میکنند، امری رایج است. این زیرساختهای مجازی میتوانند از 100 تا 100.000 ماشینهای مجازی یا VM تشکیل شده باشند.
درحالیکه عملیاتهای IT و تیمهای توسعهدهنده در نتیجهی مجازیسازی به مزایای زیادی دست یافتهاند، اما این موضوع در زمینهی محافظت از دادهها و سرورهای سازمانی پیچیدگی و تردید زیادی ایجاد کرده است. علاوه بر این امر، استفاده از چندین محصول جهت پشتیبان گیری منجر به چالشهایی نظیر عدم تعامل پذیری این ابزارها با یکدیگر میشود، که خروجی آن به شکافهایی در حفاظت و هزینههای اضافی سربار، برای پشتیبانی و نگهداری ختم شود. این راهکارها به دلیل طبیعت تعاملپذیرنبودن با یکدیگر، شناسایی دادههای تکراری(Deduplication) درون سازمانی را نمیتوانند بهصورت کامل انجام دهند که خود منجر به افزایش فضای ذخیره سازی و هزینه بر شدن Storage گردیده و عملا بهینه سازی برای حداکثر عملکرد و مقیاسپذیری را غیرممکن میسازد. این پیچیدگی تعداد زیادی از واحدهای فناوری اطلاعات را به بخشهای مختلف تفکیک کرده است؛ که این تفکیک کردن نه تنها شامل خودِ ابزار محافظت از داده میشود، بلکه مدیران بارهای کاری را نیز شامل میشود. مدیران ماشینهای مجازی، مدیران پشتیبانگیری و حتی عملیاتهای IT حالا باید برای هماهنگی پشتیبانگیری و بازیابیِ نه تنها ماشینهای مجازی، بلکه برنامههای کاربردی موجود در سازمان از روشهای طاقتفرسایی که معمولاً دستی هستند، استفاده کنند.
نتیجهی نهایی این راهکارها ایجاد هزینه و خطرات اضافی بهدلیل شکافهای موجود در دید و محافظت از دادهها، و همچنین نیاز به آموزش فردی درون تیم و میان تیمهای فناوری اطلاعات می باشد تا از پشتیبانی مناسب اطمینان حاصل کنند. تمام این موارد منجر به کاهش اعتمادبهنفس در حفاظت سازمانی و دسترسپذیری برای عملیاتهای روزانه و همچنین موقعیتهای احتمالی Disaster Recovery خواهند شد.
ابهام محافظت از محیطهای مجازی
برای کاهش هزینه، ریسک و سادهسازی این پیچیدگی، بسیاری از سازمانها بهدنبال تقویت و استانداردسازی محافظت از دادهها در سازمان خود با استفاده از یک پلتفرم یکچارچه، میباشند. اخیراً یک تحقیق توسط Enterprise Strategy Group (ESG) صورت پذیرفته است که بر روی محافظت از محیطهای زیرساخت مجازی تمرکز دارد و مشخص مینماید که علیرغم استفادهی 42 درصدی سازمانها از راهکارهای VM-Specific، حدود 70 درصد از این سازمانها به دنبال انتقال به یک پلتفرم یکپارچه جهت محافظت از داده ها، هستند. بهصورت ایدهآل این راهکار از زیرساخت مجازی، فیزیکی و Cloud و بارهای کاری محافظت نموده و از طیف وسیعی از محیطهای Storage، پشتیبانی میکند. براساس احتیاجات کسبوکار، این رویکرد میتواند یک مدل پیادهسازی نرمافزاری سریع و منعطف و یا سختافزاری داشته باشد.
خودکارسازی هوشمند بهمنظور ارائهی محافظت جامع از ماشینهای مجازی
پنهان نیست که یکی از مزایای بزرگ مجازیسازی، توانایی ایجاد تعداد بینهایتی از برنامههای کاربردی جدید در لحظه و بر حسب نیاز میباشد. همچنین تحقیقات نیز نشان دادهاند که در محیطهای زیرساخت مجازی، بیش از 10 درصد بازیابیها شکست میخورند چرا که هیچکس نمیداند باید از این ماشینهای مجازی جدید پشتیبان گرفت. خودکارسازی شناسایی ماشینهای مجازی جدید، تغییر و یا انتقال و محاظت از آنها با پشتیبانگیری مبتنی بر Policy یک باید است، نه یک موضوع خوب. این امر فرآیندهای دستی را که در محافظت شکاف بهوجود میآورند، از بین میبرد و منجر به بازیابیهای ناموفق میشود. خودکار سازی هوشمند جهت اطمینان حاصل نمودن از اینکه تمام ماشینهای مجازی تحت محافظت بوده و بهمنظور بازیابی سریع دردسترس هستند، فارغ از اینکه بستر VMware باشد، یا Hyper-V و یا Hypervisorهای دیگر، امری حیاتی است.
خودکارسازی هوشمند بهمنظور عملکرد و اعتمادبهنفس
با اینحال، استفاده از خودکارسازی هوشمند بهمنظور اطمینان حاصل نمودن از اینکه تمام ماشینها تحت حفاظت هستند، تنها بخشی از این راهکار است. اگر کاربر بخواهد به نرخ موفقیت پشتیبانگیری و بازیابی حدود 100 درصد دست پیدا کند، باید عملکرد و مقیاسپذیری را نیز در نظر بگیرد. جزء کلیدی دیگر برای موفقیت، پیادهسازی یک معماری یکپارچه جهت محافظت از دادههای نرمافزاری و سختافزاری میباشد که بتواند به آسانی گسترش یابد.
باید به دنبال تواناییهایی همچون تعدیل کننده بار گشت که میتوانند عملکرد پشتیبانگیری را با مدیریت میزان بهینهی عملیاتهای همزمان، به حداکثر رسانده و از تعداد زیادی پشتیبانگیری ناموفق جلوگیری بهعمل آورند. یکی دیگر از تواناییهای مهم که باید درنظر داشت، راهکار یکپارچهای است که بتواند نیازهای کاربر را با ارائهی ابزار یکپارچهی کارآمد رفع و با توجه به نیاز کاربر گسترش یابد. راهکارهای خودکارسازی و یکپارچه، پیادهسازی و مدیریت معماری حفظت از دادهها را تسهیل کرده و نیاز به کار دستی و پیچیدهی محافظت از محیطهای عظیم و بزرگ مجازی سازی را از بین میبرد.
Self-Service از طریق کنسولهای مدیریتی آشنا
IT با چالش پیدا کردن تعادل میان این دو، دستوپنجه نرم میکند: صاحبان بارهای کاری که میخواهند از دادههای خود با استفاده از ابزار مخصوص به برنامههای کاربردی محافظت نمایند، یا از یک معماری یکپارچه محافظت استفاده نمایند که مقیاس پذیری و اتکاپذیری مداوم را برای محافظت از بارهای کاری سرتاسر سازمان فراهم میآورد که توسط مدیران پشتیبانگیری مدیریت میگردد. یک پلتفرم یکپارچهی مقیاسپذیر به IT اجازه میدهد که مدیریت حافظت از دادهها را به ورای مدیران پشتیبانگیری گسترش دهد. این امر کنترل پشتیبانگیری و بازیابی را به صاحبان بارِ کاری میبخشد تا بتوانند با استفاده از کنسول آشنای مدیریت خود، مدیریت کنند؛ اما با وظایف پیچیده و طاقتفرسای زیرساخت محافظت از داده مواجه نشوند. گسترش قابلیتهای Self-Service، منابع کلیدی IT را از پشتیبانی روزانه آزاد میسازد تا بر روی تصمیمات استراتژیک کسبوکار متمرکز شود.
- مدیران ماشینهای مجازی میتوانند از محیطهای VMware وMicrosoft Hyper-V و Hypervisorهای دیگر محافظت کنند.
- مدیران دیتابیس میتوانند از زیرساختی بهتر برای پشتیبانگیری و بازیابی سریعتر و کارآمدتر بهره ببرند.
- صاحبان کسبوکار میتوانند دادهها را از طریق پورتالهای شخصیسازیشدهی Self-Service، پشتیبانگیری و بازیابی کنند.
- مدیران پشتیبانگیری به دیدی گستردهتری از محافظت دادهها در سرتاسر سازمان دست خواهند یافت.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــ
محافظت از زیر ساخت مجازی با Veritas – قسمت اول
